Avını parçalara ayıracak uzvunun olmamasına rağmen yılan, nasıl oluyor da kendinden katbekat büyük hayvanları sindirebiliyor?
Üstelik derisinin yuttuğu hayvanın formunu aldığına da şahit olmuşuzdur. Böylesi inanılmaz bir olay, nasıl gerçekleşebiliyor?
Yılanların, kendilerinden çok daha büyük avları sindirebilmesi, doğanın en olaylarından birisi.
Aslanlar veya kaplanlar gibi avcılar, avlarını parçalayarak tüketirken yılanlar, bu süreci tamamen farklı bir şekilde yürütüyor. Yılanlar, avlarını ufak parçalara ayırmak yerine büyük bir ustalıkla ve gelişmiş sindirim mekanizmalarıyla yutarak sindiriyorlar.
Av, yılanın vücuduna doğru hareket ederken yılanın kaslı yapısı ve esnekliği bu sürecin temel unsurlarını oluşturuyor. Yılan, avın etrafında dönerken kaslarını koordine bir şekilde hareket ettiriyor ve avın yutulmasını sağlıyor. Bu esnada av, yılanın sindirim sistemine doğru adım adım ilerlemiş oluyor.
Bilimsel araştırmalar, büyük avları yutan yılanların, sindirim sürecinde oldukça dikkat çekici değişiklikler yaşadığını ortaya koyuyor.
Özellikle pitonlar ve boa yılanları gibi türlerde, av yendikten sonra yılanın kalbi, midesi ve damarları hızla yenileniyor. Yeni doku üretimi sayesinde yılanlar, sindirim sürecinde ihtiyaç duydukları organlarını büyütüyorlar. Bu esnek yapıları, yılanların büyük avları sindirme kapasitelerini de olabildiğince artırıyor.
Sindirim tamamlandıktan sonra yılanlar, fazlalık dokularını geri dönüştürüyor. Sindirim sürecinde oluşturulan ek dokular, sindirilip yok ediliyor. Kemik gibi sert dokuları bile sindirebilen yılanlar, bu mucizevi olayı da etkili sindirim sistemine ve esnekliklerine borçlular.
